Dinozorları geri getirebilir miyiz?
Kısa Bilgi
Dinozorları geri getirebilir miyiz?
Jurassic Park’ın bilimsel bir proje değil de film olmasının bir nedeni var: Film yapmak, bir dinozoru geri getirmekten daha kolay ve mega bütçelerle bile daha ucuzdur.Ve dinozorları geri getirmek yapılacak en akıllıca şey olmayabilir.
İlk zorluk, bozulmamış dinozor DNA’sını kurtarmaktır.Jurassic Park’ta DNA, dinozor kanıyla dolu bir sivrisinekten geldi ve daha sonra hala sıvı olan ağaç özüne karıştı.Bu öz sertleşti, sonunda kehribar rengine dönüştü ve böceği 60 milyon yıldan fazla bir süre korudu.
Bu senaryo ne kadar olası?En yakın geldiğimiz şey, Montana şeylinde korunmuş 46 milyon yıllık kanla dolu bir sivrisinek kalıntılarının keşfi.Bu, dinozorların yok olmasından yaklaşık 20 milyon yıl sonradır, bu yüzden T. rex’in yeniden yaratılmasına pek yardımcı olmuyor.Dinozorlarla bir arada bulunabilecek kadar eski, bilinen yalnızca iki sivrisinek fosili vardır: Burma’dan gelen, henüz analiz edilmemiş materyaller içerir;Alberta’dan diğeri ise bir erkek ve bu nedenle hiçbir şeyi ısırmazdı.Isırık yok, kan yok;kan yok, dino DNA yok!
Dinozor DNA’sı bulmak mümkün müdür?
Bu, mükemmel örneği bir gün bulamayacağımız anlamına gelmez.46 milyon yıllık örnekte kanın korunduğu gerçeği şaşırtıcı ve umut vericidir: sert böcek kabukları bile bu kadar zaman içinde bozulur.Ama bunun yerine pire benzeri bir böcek olması muhtemeldir.
Son on yılda birkaç laboratuvar, dinozor fosillerinde korunmuş proteinler biçiminde dinozor dokusu buldular, bu keşif, fosillerin doğası gereği kaya olduğu düşünüldüğünde büyük bir sürpriz oldu.Şimdi, proteinler bir şey, DNA başka bir şey, ancak bu kadar korumanın olması bile henüz çıkmazda olmadığımızı gösteriyor.
Korunan DNA’nın bulunduğunu, aslında dino DNA’sı olduğunu, sağlam olduğunu, ekstrakte edilebileceğini ve hatta miktarların çalışılabilmesi için çoğaltılabileceğini hayal edelim.Sonrası ne olacak?Klonlama tekniklerini uygulamak!
Klonlama başarılı olmuş mudur?
Klonlama, modern memelilerde çok başarılı olmuştur koyun Dolly’yi hatırlıyor musunuz?Ama bu memeliler klonlama için idealdir.Dolly’nin durumunda, canlı bir koyunun DNA’sını almak, onu bir koyun yumurtasının çekirdeğine yerleştirmek, o yumurtayı dişi koyuna nakletmek ve hamileliğini kontrollü geçirmesine izin vermek kolaydı.Ancak Dolly, 277 denemede yalnızca bir başarıydı!
Dinozor klonlaması söz konusu olduğunda, DNA’mız yok, canlı yumurtalarımız yok (sahip olduğumuz fosiller) ve dişi yok.Olası çözümler var.Dinozorların en yakın yaşayan akrabaları kuşlardır, böylece bir devekuşu yumurtasına dino DNA’sı yerleştirebilir ve karşılığında yumurtayı dişi bir devekuşuna aktarabilirsiniz.(Döllenmeye gerek yoktur çünkü DNA zaten her iki ebeveynden de genetik katkıya sahiptir.)
Elinizdeki tek şey parçalı dino DNA’sıysa, bu dinozor genlerini bir dizi devekuşu genine ekleyebilirsiniz.Bu kesinlikle bir değiş tokuş olurdu, çünkü yavrular dino’dan daha fazla devekuşu olur, ama en azından hayatta kalma şansını artırırsınız.Tam bir dinozor geni setiyle bile, embriyonun gelişimi, anneden gelen dikkatli zamanlanmış girdiler tarafından yönlendirilirdi, böylece yavru, en iyi ihtimalle bir tür garip kuş-dino melezi olurdu.Gerçekten hayatta kaldıysa tek bir garip kuş-dino melezi.
Klonlanmış dinozor hayatta kalabilir mi?
Ve bu tek yavru yemek yemek zorunda kalacaktı.Kuşlar, etobur olan T. rex veya velociraptor gibi terapod dinozorların torunlarıdır.Ancak bu tür canlılar için sağlıklı bir varoluş, toynaktaki etten daha fazlasını içerir: bağırsak bakterileri gereklidir.Bunları nerede buluruz?Son olarak, kendi kendine yeten bir popülasyon oluşturmak için, en az beş bin daha fazla hayvanın üretilmesi ve en azından bir milli park alanı gibi bir arazide barındırılması gerekecekti.Dinozorların ekolojik ihtiyaçları konusundaki bilgisizliğimiz, neredeyse kesinlikle böylesine büyük bir projeyi mahveder.
Nesli tükenmiş hayvanlar klonlanabilir mi?
Ancak dinozordan daha azına razı olursak, resim daha parlak hale gelir.Yünlü mamutu ele alalım.Beş bin yıldan daha eski donmuş örnekler var ve birinci sınıf mamut DNA’sı elde edildi;aslında tam mamut genomu dizilenmiştir.İkincisi, modern fil, özellikle Hint türleri yakından ilişkilidir.Hint fil genlerinin yerine mamut genlerini ikame etmek için genetik teknikler kullanılabilir, ardından mamutlar klonlanabilir.
Harvard’daki genetikçi George Church, mamut genlerini şimdiye kadar Hint fil DNA’sına eklemişti.Daha küçük kulaklar, saçlar, yağ katmanları ve hatta soğuk iklimlerde oksijen taşımada etkili olan kan dahil olmak üzere soğuk iklimlerde hayatta kalmak için en alakalı genleri seçti.Bu harika bir ilerleme, ancak yine de aşılması gereken büyük engeller var.
Öncelikle, kırktan fazla gen, mamutlar ve modern filler arasındaki genetik farklılıkların sadece küçük bir kısmı.Fil ve mamut genlerinin birlikte iyi oynamayabileceğinden bahsetmiyorum bile.Bir diğeri için Church, embriyoyu yapay bir rahimde büyüteceğini söyledi: Nesli tükenmekte olan Hint fili ile deney yapmayı haklı gösteremezdi.Ancak bu yapay rahmin, olgunluğa ulaşması ve 90,7 kilogramın üzerine çıkması gebeliğin yirmi iki ay sürebilecek bir hayvanı barındırması gerekecekti.
Mamutlar yeniden hayata getirilebilir mi?
Türleri temsil etmek için seçilen mamut genomu başlı başına bir mücadeledir.Arktik Rusya’daki Wrangel Adası’nda yaşayan son popülasyondan türetildi ve bu popülasyon, soyunun tükenmesine muhtemelen katkıda bulunan akrabalı çiftleşme yoluyla ciddi genetik kusurlar geliştirdi.
Son bir düşünce: Mamut, dodo ve yolcu güvercinin geçmişteki bu karizmatik hayvanlarına verilen para ve dikkatin, bugün hala hayatta olan ancak nesli tükenme tehdidi altında olan sayısız türü kurtarmaya harcanması daha iyi olabilir.
Korunmuş DNA hakkında ilginç bilgiler
Bu kısa video’yu izleyerek korunmuş dna hakkında detaylı bilgi alabilirsiniz.
Facebook ve Twitter adreslerimizden bizi takip etmeyi unutmayın.
Bu konu ile alakalı soru sormak için hemen tıkla
